ساپورت,ساپورت پوشان,عکس ساپورت,ساپورت چیست,suport,soport,saport,زنان ساپورت پوش,سخنی با ساپورت پوشان,
ظهور این شلوارها در ایران بحث و جدل هایی را نیز به همراه داشته است. بخشی از محافظه کاران صفحه ای را در فیس بوک با عنوان \"از ساپورت بدم می آید\" راه اندازی کرده اند. این افراد معتقدند زنانی که
ظهور این شلوارها در ایران بحث و جدل هایی را نیز به همراه داشته است. بخشی از محافظه کاران صفحه ای را در فیس بوک با عنوان "از ساپورت بدم می آید" راه اندازی کرده اند. این افراد معتقدند زنانی که این شلوار را به تن کنند چارچوب های اسلامی را رعایت نمی کنند.
همچنین این عبارت "حمله لشکر ساپورت ها به تهران" رواج بسیاری در میان محافظه کاران ایرانی داشته است.
یکی از کاربران و اعضای این صفحه می نویسد: تاریخ این لباس تنگ به زمستان 2012 باز می گردد زمانی که عروسک باربی در تهران با این لباس حاضر شد.
او ضمن ابراز نگرانی از گسترش ساپورت های رنگی در تهران گفت: زنان از هنگام انتخاب حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور ایران در بهار گذشته، شجاع تر شده اند. روحانی به عنوان نمای معتدل حکومت ایران شناخته می شود.
در این گزارش آمده است: زنان در ایران به نرم کردن خطوط قرمز عادت کرده اند. بسیاری از آنها در لاک زدن به ناخن ها یا به پا کردن صندل تردید نمی کنند.
ایلی 27 ساله و در تهران زندگی می کند. او می گوید: 2 سال پیش به دلیل پوشیدن ساپورت دستگیر شدم. در منطقه ونک در حال گشت و گذار بودم و ساپورت مشکی به پا داشتم. یک زن از پلیس امنیت اخلاقی نزدیک من شد. از من پرسید چرا چنین لباسی را می پوشی؟ گفتم مگر ممنوع است؟ گفت: بله، دولت هم دستوری درباره این لباس صادر کرده است.
با دوستم تماس گرفتم و از او خواستم شلوار مناسبی را برای من بیاورد اما پلیس مانع این موضوع شد. آنها من را به پلیس بردند و با ساپورت از زوایای مختلف از من عکس گرفتند.
هم اکنون قیمت هر ساپورت در ایران بین 200 تا 400 هزار ریال معادل 4.5 تا 9 یورو است. این در حالی است که قیمت هر شلوار جین حداقل یک میلیون ریال معادل 22 یورو است. بسیاری از زنان ترجیح می دهند به جای یک جین ، 5 ساپورت داشته باشند.
شلوار ساپورت امروزه با تقاضای زیادی در بازار روبه رو است.
تانیا 29 ساله در تهران زندگی می کند. او هم می گوید: قبل از این پوشیدن "بوت" (نوعی چکمه ساق بلند) هم ممنوع شده بود پس عجیب نیست اگر ساپورت پوشیدن هم با مشکل روبه رو شود.
وی می افزاید: ای کاش مقامات به جای اینکه وقت خود را با توقیف زنان به دلایل بیهوده سر می کردند به مشکلات روزانه مردم می پرداختند.
با این حال ، مخالفان این قبیل پوشش ها می گویند حفظ سلامت اخلاقی جامعه چیزی نیست که بتوان بدان بی اعتنا بود.
این روز ها کمتر کسی است که درباره زنان و دخترانی که ساپورت می پوشند و درخیابان ها می گردند،خبری نشنیده باشد.شاید بهتر است بگویم کمترکسی است که در شهر های بزرگ (و البته الآن حتی شهر های کوچک)، پارک ها،پاساژها، خیابان هاو معابر و اماکن عمومی رفته باشد و ساپورت پوش ها، (ساپورت، همان جوراب شلواری خودمان است که برای نوزادان خریداری می کریدم و خارجی ها به آن leg می گویند) را ندیده باشد.
ساپورت های که این روزها رنگارنگ و منقش به تصاویر و اشعار و نوشته ها و گاهی اوقات پرچم کشور های مخالف و … می شوند تا جلب توجه بیشتری کنند.بازار خوبی هم دارد. هم تولید کنندگان و هم فروشندگان این تولیدات درآمد های خوبی هم دارند لذا بازارشان داغ داغ است و کسب شان رونق دارد.
اما همه این دختران و زنانی که ساپورت می پوشند را فاحشه نخوانیم.گاهی اوقات تحت تاثیر مد گرای ساپورت پوش می شوند، گاهی اوقات هم به دلیل راحتی.
ولی این افراد مگر چند سال دارند؟ اکثریت شان زیر ۳۰ سال هستند.
کجا به دنیا آمدند؟اکثریت قاطع آنان در ایران به دنیا آمدند.
در کدام مدرسه ها درس خواندند؟در مدارس دولتی یا غیر انتفاعی خودمان درس خواندند.
معلمان شان چه کسانی بودند؟قطعا ازخارج نیامدند.معلمان شان هم از همین مرز و بوم هستند.
از کدام دانشگاه ها فارغ التحصیل شدند؟از دانشگاه های خودمان فارغ التحصیل شدند یا در این دانشگاه ها درس می خوانند.
در کدام محیط اجتماعی بزرگ شدند؟در محیط های اجتماعی ایران بزرگ شدند.
پدر و مادرشان چه کسانی هستند؟من و شما که تا دیرور اگر یک خال مویش پیدا می شد ناراحت می شدیم ولی حالا برای ساپورت پوشیدن شان تشویق شان هم می کنیم.هزینه هم می پردازیم،گاهی اوقات چشم و هم چشمی هم می کنیم چون به اصطلاح « کلاس» دارد.
از چه خانواده هایی هستند؟تصور اشتباه این است که بسیاری از ما فکر می کنیم ازخانواده های های مرفهین بی درد هستند.نه دوست من اشتباه نکنیم و بدانیم که درصد قابل توجه شان از خانواده کم درآمد هستند ولی…
بپذیریم که نتوانستیم اکثریت این جوانان مان را آنگونه که شایسته است در خانه، مدرسه، مسجد، کانون های فرهنگی، و… جذب کنیم تا پایبند به هنجار های اجتماعی جامعه خود باشند.بدن شان را نمایش دهند و این را فرصتی برای جلب توجه بیشتر بدانند. وقار را نه در حیاء که در بی حیایی بدانند.برخورد های خشن کردیم، شلاق زدیم، پرونده تشکیل دادیم، کار فرهنگی نکردیم، زبان شان را نفهمیدیم یا شاید هم نخواستیم بفهمیم و …و این هم شد نتیجه اش. بنشینیم شعر روی شلوار خانم ها را بخوانیم و …
منبع-وبلاگ دغدغه های یک مددکاراجتماعی-جناب آقای موسوی چلک
آمار مطالب
کل مطالب : 853
کل نظرات : 353 آمار کاربران
تعداد اعضا : 669 آمار بازدید
بازدید سال : 147,739
بازدید کلی : 2,092,864 اطلاعات شما
آی پی : 3.147.59.31
مرورگر : Safari 5.1
سیستم عامل :
امروز : دوشنبه 31 اردیبهشت 1403